Wednesday, 30 April 2014

The day I remember her

She knows me before I know her

She spoke to before I spoke to her

She played with me before I play with her

She taught me lot before I taught life to her

She carried me physically though I not once carried her

She is the only women who hugged me with more love and joy

She is the only women who scold me lot too

She is the only women who proud of me being in her life no matter how I am

She is the women I hugged her just by breaking my thought of man

She is the only women in my life whom I offered my poem at her death bed
At that time also I know she is leaving me but she does not know I will not come with her

This day , since I left her in 95 , not a single year she missed to call at 6 am just to convey her blessings, that too only in her final days mobile technology started reaching .

Now I am at highest place of the world , hope at her heart too

But always besides her lotus feet

As a child I called her as AMMA

As a man my culture taught me to call as AMMA

I don’t know how many of her dreams fulfilled

But I am certainly fulfilled one of her dream , by living joyfully and in benevolence

Only her moment of motherhood brought me all this in my life , which I called as experience , exposure , god and Guru

Without her my life has not fulfilled in anything

I am not overwhelming in love but when I see I have not given back anything to her , I am in tears

She is half of my father , so in a way I remember him also through her

Don’t know whether I will have one more birthday to write one more saying about them , but as long as I have this kind of day in my life , I will remember her and him , not because they become my parents but I have atleast two people to share my gratitude beyond my GURU

I could feel your birthday wishes not just in your presence but in your absence too.

Thank you maa to give me this day in my life .

Bow down to you.
Swami sushantha
01-05-2014 (stepping in 45th birthday)



Wednesday, 9 April 2014

அவனுக்கு என் நன்றிகள்

என் முகத்தில் ஒட்டியிருக்கும் சாணியை நான் காண முடியாது . பிறர் காட்டினால் மட்டுமே. அவர்கள் கருணை கொண்டு அதை துடைத்து விட்டால் மட்டுமே. ஆனால் அதற்கு நான் அவர்களை அனுமதித்தால் மட்டுமே சாத்தியம். என் முடிவுகளாலும் , என் தகவல்களாலும், விருப்பு வெறுப்புக்களினாலும் என் முகத்தை மூடிக் கொண்டு இருந்தேனாயாகில் எவராலும் என் அசிங்கத்தை துடைத்தெறிய முடியாது. அதனாலேயே எனக்கு பிடிக்காவிடினும் , வலித்தாலும் அந்த அவரை அனுமதிக்க சித்தம் கொள்கிறேன். துடைத்தெறிபவரை பற்றி எனக்கு கவலையில்லை. என் கவலையெல்லாம் என் கவனமெல்லாம் என் அசிங்கம் போக்குவதே. என்னை பற்றிய என் கருத்துக்கள் களைவதே. என்னை பற்றிய என் கருத்துக்களே வேண்டாம் என்றிருக்கும் போது அடுத்தவர் பற்றி எக்கருத்தும் நான் சுமக்க வில்லை. நீங்கள் எப்படி வேண்டுமானாலும் இருந்து விட்டுப் போங்கள் . அது உங்கள் விருப்பம். என் சுமைகளின் பாரம் அறிந்தவன் நான். அவன் அறைகூவலை கேட்டு அவனிடத்தில் செல்கிறேன். அவனே என் பாரத்தை இறக்கி வைக்க கூடியவன். அவன் பெயர் என்ன என்பதில் எனக்கு ஆர்வமில்லை. அவனில் மட்டுமே என் ஆர்வம். அவன் யாராய் இருந்தால் எனக்கென்ன ? எப்படி இருந்தால் எனக்கென்ன? வழியில்லாத வழியில் பயணிக்கும் நான் , என் பயணத்தையும், பாதையையும் முடிந்த வரை ஆனந்தமாக்குறேன். என் அசிங்கத்தை பெற்றுக் கொண்டு எனக்கழகை தரும் அவனுக்கு என் நன்றிகள்.